Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

gallus M

  • 1 gallus

    gallus gallus, i m петух

    Латинско-русский словарь > gallus

  • 2 gallus

        gallus ī, m    [1 GAR-], a cock, domestic cock: gallinaceus: gallorum cantus, crowing, H., Iu.
    * * *
    I
    Galla, Gallum ADJ
    Gallic, of Gaul/the Gauls; class of gladiator w/Gallic armor; (also Galatian?)
    II
    Gaul; the Gauls (pl.)
    III
    cock, rooster

    Latin-English dictionary > gallus

  • 3 Gallus

        Gallus adj.,    of Gaul, Gallic, Cs.—As subst m., a Gaul, Cs.— Plur, the Gauls, Cs., C., L.
    * * *
    I
    Galla, Gallum ADJ
    Gallic, of Gaul/the Gauls; class of gladiator w/Gallic armor; (also Galatian?)
    II
    Gaul; the Gauls (pl.)
    III
    cock, rooster

    Latin-English dictionary > Gallus

  • 4 gallus

    gallus, i, m., cock.

    English-Latin new dictionary > gallus

  • 5 gallus

    [st1]1 [-] gallus, i, m.: coq.    - ad cantum galli secundi, Juv. 9, 107: jusqu'à ce que le coq chante pour la deuxième fois.    - gallus in sterquilinio (sterculino) suo plurimum potest, Sen. Apocol. 402: le coq est roi sur son fumier, dans sa bassecour [charbonnier est maître dans sa maison]. [st1]2 [-] Gallus, i, m.: Gaulois, habitant de la Gaule. --- Caes. BG. 3, 18, 1.    - Gallus, a, um: des Gaulois, gaulois. [st1]3 [-] Gallus, i, m.: - [abcl][b]a - un Galle (prêtre de Cybèle). - [abcl]b - un eunuque.[/b] - voir hors site Galles.    - [gr]gr. Γάλλος. [st1]4 [-] Gallus, i, m.: surnom de plus. familles (Cornelia, Sulpicia, etc.) ; nott Cornélius Gallus, ami de Virgile. --- Virg. B. 10. [st1]5 [-] Gallus, i, m.: le Gallus. - [abcl][b]a - fleuve de Galatie. --- Plin. 5, 147. - [abcl]b - fleuve de Phrygie. --- Plin. 31, 9.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] gallus, i, m.: coq.    - ad cantum galli secundi, Juv. 9, 107: jusqu'à ce que le coq chante pour la deuxième fois.    - gallus in sterquilinio (sterculino) suo plurimum potest, Sen. Apocol. 402: le coq est roi sur son fumier, dans sa bassecour [charbonnier est maître dans sa maison]. [st1]2 [-] Gallus, i, m.: Gaulois, habitant de la Gaule. --- Caes. BG. 3, 18, 1.    - Gallus, a, um: des Gaulois, gaulois. [st1]3 [-] Gallus, i, m.: - [abcl][b]a - un Galle (prêtre de Cybèle). - [abcl]b - un eunuque.[/b] - voir hors site Galles.    - [gr]gr. Γάλλος. [st1]4 [-] Gallus, i, m.: surnom de plus. familles (Cornelia, Sulpicia, etc.) ; nott Cornélius Gallus, ami de Virgile. --- Virg. B. 10. [st1]5 [-] Gallus, i, m.: le Gallus. - [abcl][b]a - fleuve de Galatie. --- Plin. 5, 147. - [abcl]b - fleuve de Phrygie. --- Plin. 31, 9.[/b]
    * * *
        Gallus, huius galli. Un coq, Un geau.
    \
        Sub galli cantum. Horat. Un peu devant que le coq chante, A minuict.

    Dictionarium latinogallicum > gallus

  • 6 gallus

    1.
    gallus, i, m. [kindr. to Sanscr. grī, cry; Gr. gêrus, speech; Lat. garrio, garrulus; Engl. call], a cock, dunghill-cock, Varr. R. R. 2, 10, 4; 3, 9, 3; Cic. Div. 2, 26, 56 sq.; Juv. 13, 233; Hor. S. 1, 1, 10; Mart. 9, 69, 3; Plin. 10, 21, 25, § 50:

    ad cantum galli secundi,

    at second cock-crow, Juv. 9, 107; cf. Vulg. Marc. 14, 30; 68; 72.—Prov.:

    gallus in sterquilinio suo plurimum potest,

    i. e. every man is cock of his own dunghill, Sen. Apocol. 402.
    2.
    Gallus, i, m., a Gaul; and adj. Gallic; v. Galli, I. and II. D.
    3.
    Gallus, i, m., = Gallos Strab., a tributary of the Sagaris of Phrygia and Bithynia, whose water, according to the fable, made those who drank it mad, now Kadsha Su or Gökssu, Ov. F. 4, 364; Plin. 5, 32, 42, § 147; 6, 1, 1, § 4; 31, 2, 5, § 9; Claud. ap. Ruf. 2, 263.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Galli, ōrum, m., the priests of Cybele, so called because of their raving, Ov. F. 4, 361 sq.; Plin. 5, 32, 42, § 146; 11, 49, 109, § 261; 35, 12, 46, § 165; Paul. ex Fest. p. 95 Müll.; Hor. S. 1, 2, 121.—In sing.: Gallus, i, m., a priest of Cybele, Mart. 3, 81; 11, 74; cf. Quint. 7, 9, 2:

    resupinati cessantia tympana Galli,

    Juv. 8, 176.—And satirically (on account of their emasculated condition), in the fem.: Gallae, ārum, Cat. 63, 12, and 34.—
    B.
    Gallĭcus, a, um, adj.
    1.
    Of or belonging to the river Gallus, poet. i. q. Phrygian, Trojan:

    miles,

    Prop. 2, 13. 48 (3, 5, 32 M.).—
    2.
    (Acc. to II. A., of or belonging to the priests of Cybele; hence, transf.) Of or belonging to the priests of Isis, Gallic:

    turma,

    the troop of the priests of Isis, Ov. Am. 2, 13, 18.
    4.
    Gallus, i, m., a Roman surname in the gens Cornelia, Aquilia, Sulpicia, etc. So in partic. C. Cornelius Gallus, of Forum Julii, a Roman poet, a friend of Virgil, Verg. E. 10; Ov. Am. 3, 9, 64; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 32, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > gallus

  • 7 Gallus

    1.
    Galli, ōrum, m., the Gallic nation, the Gauls, both beyond the Rhine and in Upper Italy; afterwards also in Phrygia as Gallograeci or Galatae.—Of the Gallograeci, Liv. 38, 12 sq.—In sing.: Gallus, a Gaul:

    delegit Gallum ex his, quos auxilii causa secum habebat,

    Caes. B. G. 3, 18, 1; cf.:

    Gallus inter Gallos sine ulla suspicione versatus,

    id. ib. 5, 45, 4.—In fem.: Galla, ae, a female Gaul:

    inter quae (sacrificia extraordinaria) Gallus et Galla, Graecus et Graeca in foro boario sub terra vivi demissi sunt,

    Liv. 22, 57, 6.—Hence the pun with galla, gall-nut, Macr. S. 2, 2.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gallĭa, ae, f., the country of the Gauls, Gaul, both beyond the Rhine and in Upper Italy; the more precise name of the former is Gallia ulterior or Transalpina, and of the latter Gallia citerior or Cisalpina, v. h. vv.—Hence, in plur.:

    Galliae duae (provinciae) quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,

    Cic. Prov. Cons. 2, 3.—
    B.
    Gallĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Gauls, Gallic:

    muli viliores Gallicis cantheriis,

    Plaut. Aul. 3, 5, 21:

    ager,

    Caes. B. G. 1, 31, 11; Cic. Sull. 19, 53:

    humus,

    Ov. F. 4, 362:

    Oceanus,

    Plin. 4, 19, 33, § 109; cf.

    sinus,

    id. 32, 2, 11, § 21:

    arma,

    Caes. B. G. 1, 22, 2:

    naves,

    id. ib. 3, 11, 5;

    3, 14, 7: bella,

    id. ib. 4, 20, 1:

    lingua,

    id. ib. 1, 47, 4:

    mores,

    id. ib. 4, 3, 3; cf.

    consuetudo,

    id. ib. 4, 5, 2;

    5, 14, 1: ostentatio,

    id. ib. 7, 53, 3 al.:

    canis,

    a greyhound, Ov. M. 1, 533:

    ventus,

    the north-northeast wind, Vitr. 1, 5. — Subst.: gallĭca, ae, f., a Gallic shoe:

    (redii) cum calceis et toga, nullis nec gallicis, nec lacerna,

    Cic. Phil. 2, 30, 76; cf. Gell. 13, 21, 6.— Adv.: Gallĭce, in Gallic: a Gallo et a Mauro Gallice et Maurice dicimus, [p. 801] Varr. ap. Gell. 2, 25, 8; Gell. 11, 7, 4.—
    * C.
    Gallĭus, a, um, adj., Gallic:

    Galliae pro Gallicae, Sall. H. lib. IV.: duae Galliae mulieres conventum vitantes, etc.,

    Non. 492, 30 sq. —
    D.
    Gallus, a, um, adj., Gallic:

    Galla credulitas,

    Mart. 5, 1, 10:

    mulieres,

    Sall. H. Fragm. 4, 15 Dietsch.—
    E.
    Gallĭcānus, a, um, adj., of or belonging to the Roman province Gallia ( in Upper Italy), Gallican:

    legiones,

    Cic. Cat. 2, 3, 5:

    ratio atque res,

    id. Quint. 4, 15:

    ager,

    id. Cat. 2, 12, 26 (al. Gallicus, like ib. §

    6): lana,

    Varr. L. L. 9, § 39 Müll.—Also in gen. for Gallic:

    catulus,

    Cat. 42, 6:

    jumenta,

    App. M. 10, p. 247.— Subst.: Gallĭcāni, ōrum, the Gallicans, Varr. R. R. 1, 32, 2.—In sing.: m., the inhabitants of the province Gallia, prius enim Gallus, dein Gallicanus, extremo Semiplacentinus haberi coeptus est, Cic. Pis. init.
    * F.
    Gallŭlus, a, um, adj., Gallic: Roma, poet. of the city Arelas, in southern Gaul, Aus. de Clar. Urb. 8, 2.
    2.
    Galli, ōrum, v. 3. Gallus, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > Gallus

  • 8 Gallus

    2. Gallus, Gallier, gallisch, s. Galli.
    ————————
    3. Gallus, ī, m. (Γάλλος), I) ein Fluß in Phrygien, der bei der Stadt Modra entspringt u. sich in Bithynien mit dem Sangarios vereinigt, j. Kadshasu, Plin. 5, 147. Ov. fast. 4, 364. – Dav. Gallicus, a, um, gallisch, poet. = phrygisch, trojanisch, miles, Prop. 2, 13, 48 zw. – II) (davon benannt) Gallī, ōrum, m., Priester der Cybele, die sich selbst zu entmannen pflegten, die Galli, Liv. 37, 9, 9. Ov. fast. 4, 361: dafür schrzh. Gallae, ārum, bei Catull. 63, 12 u. 34: Sing. Gallus, ī, m., Cornif. rhet. 4, 62. Suet. Aug. 68. Mart. 11, 74, 2: – Dav. Gallicus, a, um, gallisch, turma, d.i. (übtr.) Priester der Isis (weil ihr Gottesdienst dem der Cybele glich), Ov. am. 2, 13, 18.
    ————————
    4. Gallus, ī, m., als Beiname mehrerer röm. Geschlechter, aus denen am bekanntesten: Cornelius Gallus, ein Dichter, Redner u. Freund Vergils, endete durch Selbstmord, Asin. Poll. in Cic. ep. 10, 32 extr. Verg. ecl. 5, 64 u. 10, 3. Ov. am. 3, 9, 64. Quint. 10, 1, 93. Suet. Aug. 66, 1. Amm. 17, 4, 5. Vgl. Becker Gallus3 1, 16 ff. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.6 § 232.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Gallus

  • 9 gallus [1]

    1. gallus, ī, m. (eig. ›das gallische Tier‹), der Haushahn, Hühnerhahn, Hahn, Varro, Cic. u.a.: gallus gallinaceus, s. gallīnāceus: sub galli cantum, Hor.: gallorum cantus, Cic. – sprichw., gallus in suo sterquilino plurimum potest, jeder Hahn ist Herr auf seinem Miste (Hofe) = jeder ist Herr in seinem Hause, Sen. apoc. 7, 3. – / Genet. Plur. gallûm, Varro sat. Men. 140.

    lateinisch-deutsches > gallus [1]

  • 10 gallus

    1. gallus, ī, m. (eig. ›das gallische Tier‹), der Haushahn, Hühnerhahn, Hahn, Varro, Cic. u.a.: gallus gallinaceus, s. gallinaceus: sub galli cantum, Hor.: gallorum cantus, Cic. – sprichw., gallus in suo sterquilino plurimum potest, jeder Hahn ist Herr auf seinem Miste (Hofe) = jeder ist Herr in seinem Hause, Sen. apoc. 7, 3. – Genet. Plur. gallûm, Varro sat. Men. 140.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gallus

  • 11 Gallus [3]

    3. Gallus, ī, m. (Γάλλος), I) ein Fluß in Phrygien, der bei der Stadt Modra entspringt u. sich in Bithynien mit dem Sangarios vereinigt, j. Kadshasu, Plin. 5, 147. Ov. fast. 4, 364. – Dav. Gallicus, a, um, gallisch, poet. = phrygisch, trojanisch, miles, Prop. 2, 13, 48 zw. – II) (davon benannt) Gallī, ōrum, m., Priester der Cybele, die sich selbst zu entmannen pflegten, die Galli, Liv. 37, 9, 9. Ov. fast. 4, 361: dafür schrzh. Gallae, ārum, bei Catull. 63, 12 u. 34: Sing. Gallus, ī, m., Cornif. rhet. 4, 62. Suet. Aug. 68. Mart. 11, 74, 2: – Dav. Gallicus, a, um, gallisch, turma, d.i. (übtr.) Priester der Isis (weil ihr Gottesdienst dem der Cybele glich), Ov. am. 2, 13, 18.

    lateinisch-deutsches > Gallus [3]

  • 12 Gallus [4]

    4. Gallus, ī, m., als Beiname mehrerer röm. Geschlechter, aus denen am bekanntesten: Cornelius Gallus, ein Dichter, Redner u. Freund Vergils, endete durch Selbstmord, Asin. Poll. in Cic. ep. 10, 32 extr. Verg. ecl. 5, 64 u. 10, 3. Ov. am. 3, 9, 64. Quint. 10, 1, 93. Suet. Aug. 66, 1. Amm. 17, 4, 5. Vgl. Becker Gallus3 1, 16 ff. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.6 § 232.

    lateinisch-deutsches > Gallus [4]

  • 13 Gallus

    I ī m.
    1) галл Cs
    2) Галл, правый приток реки Сангария (в Вифинии) PM, O
    3) жрец Кибелы rhH., L, Su, O etc.
    см. тж. Gallae
    4) Галл, римск. cognomen: Cn. Cornelius G. родом из Forum Julii в Галлии (6926 гг. до н. э.), оратор, поэт-элегик, друг Вергилия, префект Египта O, Prp, M, Su
    C. Vibius Trebonianus G., римск. император с 251 по 254 г. н. э
    II gallus, ī m. (тж. g. gallinaceus Pl, C etc. и g. mas Col)
    g. in suo sterquilinio plurimum potest погов. Senна своей навозной куче петух всемогущ (т. е. у себя дома всяк хозяин)

    Латинско-русский словарь > Gallus

  • 14 Gallus [2]

    2. Gallus, Gallier, gallisch, s. 1. Gallī.

    lateinisch-deutsches > Gallus [2]

  • 15 Gallus

    1. LAT Gallus ( Brisson)
    3. ENG junglefowl
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Gallus

  • 16 Gallus

    Религия: жрец Кибелы, (sing. от Galli) галл

    Универсальный англо-русский словарь > Gallus

  • 17 gallus

    Религия: жрец Кибелы, (sing. от Galli) галл

    Универсальный англо-русский словарь > gallus

  • 18 gallus

    pantolon askısı

    English-Turkish dictionary > gallus

  • 19 gallus

    1) петух (1. 9 pr. D. cit). 2) галл (1. 9 § 3 D. 23, 3). 3) имена двух юристов времен республики. а) Аelius (747 а. u. c.), живший в первом столетии до Р. X., автор составленного в алфавитном порядке сочинения: de verborum, quae ad ius pertinent, significatione (1. 77. 157 D. 50, 16);

    b) Aquilius, товарищ Цицерона по претуре 66 до Р. X (688), автор стипуляционной формулы: aquiliana stipulatio, исковой формулы de dolo и формулы о назначении известных posthumi (1. 29 pr. D. 28, 2 1. 33 § 1 D. 28, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > gallus

  • 20 gallus

    (suspenders)بند شلوار ، بند جوراب‌

    English to Farsi dictionary > gallus

См. также в других словарях:

  • Gallus — steht für: gallus, lateinisch für „Hahn“, siehe Huhn Kammhühner, eine Gattung der Hühnervögel mit vier Arten Frankfurt Gallus, ein Stadtteil von Frankfurt am Main Gallus Holding, ein Schweizer Hersteller von Etikettendruck und Faltschachteldruck… …   Deutsch Wikipedia

  • Gallus — may be:;People *Quintus Roscius Gallus (c. 126 ndash;62 BC), Roman actor *Gaius Asinius Gallus (d. 33), Roman consul *Gaius Cornelius Gallus (69 ndash;26 BC), first Roman governor of Egypt, writer of elegiac verse *Cestius Gallus (d. 67), Roman… …   Wikipedia

  • Gallus [1] — Gallus, 1) Hahn; 2) Fisch, so v.w. Meerhahn …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Gallus [2] — Gallus. I. Familienname mehrerer römischer Geschlechter: A) aus der Aelia gens 1) Älius G., römischer Ritter, unter Augustus Statthalter in Ägypten; unternahm 24 v. Chr. auf dessen Befehl mit 130 Schiffen u. 10,000 Mann einen Zug gegen Arabien,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Gallus, St — Gallus, St. (eigentlich Callo, auch Gall von Hibernien genannt; Tag: 16. Oktober), ein geborner Irländer, war einer der Begleiter des Columbanus (s.d.) auf seinen Missionszügen durch Franken, Burgundien und Alemannien. Hier blieb er jedoch, als… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Gallus [1] — Gallus, das Huhn, der Hahn …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Gallus [2] — Gallus, 1) Gajus Vibius Trebonianus, röm. Kaiser von 251–253, wurde von dem Heere nach dem Tode des Decius wegen früherer militärischer Erfolge zum Kaiser ausgerufen und ernannte den Sohn seines Vorgängers Hostilianus zum Mitregenten (bis Ende… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Gallus — Gallus(lat.), Hahn; Priester der Kybele …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Gallus [2] — Gallus, indischer, s. Bablach …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Gallus [3] — Gallus, auch Callo, Gallunus, Gilian oder Gall von Hibernien, Heiliger, geb. in Irland, Schüler des Columbanus, den er 595 nach Franken, Burgund und Alemannien begleitete, stiftete um 613 eine Einsiedelei, das spätere Kloster St. Gallen; gest. um …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Gallus, St. — Gallus, St., auch Galunus, irisch: Callehe, der Stifter von St. Gallen, kam mit seinem Lehrer Columban (s. d.) vom irischen Kloster Bangor nach Gallien, später an den Züricher und Bodensee, zog jedoch mit ihm nicht nach Italien, sondern baute… …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»